പ്രണയ പദങ്ങള്‍

സമുദ്ര സമീരണന്‍ തേടും 

സഹ്യാദ്രി നിരകളുടെ 

സാന്ത്വനം പോലെ, 

നിലാവുറങ്ങുന്ന നീരാഴി തന്‍ 

പുളിനങ്ങളില്‍ പ്രിയേ, 

പതിവു വിട്ടേറെ വാചാലമായ് 

മമ ഹൃത്തിലെ മധു 

മനോജ്ഞമാം ഗീരുക്കളില്‍ 

തളിച്ചിന്നു ഞാ൯ നിന്റെ 

ശോണാധരങ്ങളിലെ 

ആര്‍ദ്രതയില൪ച്ചന ചെയ്‌വൂ... 

തകര്‍ന്നെരിയുമീ 

തപോഷ്ണ പാരമ്മ്യതയില്‍ 

തളിര്‍ കാറ്റു കൊതിപ്പ-

തുയിര്‍ വെടിയുവാനല്ല 

വ്യോമാന്തരങ്ങളില്‍ 

വെണ്‍ മേഘമായുയരുവനല്ലൊ! 

നിലാവിന്റെ പൂമ്പട്ടുമായ് പ്രിയേ 

നീയണയുന്ന നിശയിലെല്ലാം 

നിനവിന്റെയായിര സുമങ്ങളില്‍ 

പ്രണയത്തിന്‍ മധു നിറച്ചു 

നീഹാര ഭാജനം 

നിനക്കായ് നീട്ടും ഞാന്‍!!! 

നീ പിന്നെയുമാമര 

ഛായയിലൊളിക്കവേ 

ഞാനെന്റെയനശ്വര മുദ്ര 

നിന്‍ നീലവേണിയില്‍ 

പൂക്കളായര്‍പ്പിക്കും... 

നദികള്‍ നാദങ്ങളായ് 

നെഞ്ജില്‍ നിറയവേ 

നിനക്കായെന്റെ 

സ്നേഹാക്ഷര നിര്‍ഝരി 

നഭസ്സിന്റെ

സീമ പോലനന്തമായ്ത്തീരും....!

ഭ്രാന്തന്‍

ചിന്തകള്‍ ചിലങ്ക കെട്ടിയാടുന്നു ഹൃത്തില്‍

ചന്തനം ചാലിച്ചു നെരുകയില്‍ തൊട്ടിട്ട് 

ചാരെ നില്‍ക്കുന്നു മോഹമാം തരുണികള്‍!

താലങ്ങളില്‍ ധൂമ മെരിയുമ്പൊഴും ഹൃത്തില്‍ 

നടുങ്ങിയുണരുന്നു ദു:ശ്ചിന്തകള്‍...... 

നിനവിന്റെ തമ്പുരു പുണര്‍ന്നു പാടവേ 

നിനവിലായിര വര്‍ണ്ണങ്ങള്‍ വിടരവേ 

നിനവിന്റെയാഴത്തില്‍ ന്നിന്നൊരുഗ്ര 

പന്നഗം ഫണം വിടര്‍ത്തിയാടുന്നു !

രഥ്യത൯നനന്തമാം ദുരത്തിലെങ്ങൊ 

ശ്രുതിയാര്‍ന്നൊരു ഗീതമൊഴുകിയെത്തുന്നു 

വേദനയുണ്ടതില്‍ വേനലില്‍ തീ പൊലെ! 

വിരസമാം ജീവിതത്തിന്‍ ജലാശയത്തില്‍ 

ജീര്‍ണ്ണിച്ചു മണ്ണടിയുന്നത് നിര്‍വികാരമായ്! 

കരയിലും കടല്‍ത്തിരയിലും മൂകമായ് 

ഓര്‍മ്മകള്‍ ജനിക്കുന്നു ജാരസന്തതി പോല്‍ 

നീരവത്തിലുയരുമൊരയിര രവ ശസ്ത്രമെന്ന

പോല്‍ നിനവിലെപ്പൊഴുമീ ചിന്തകള്‍.....

ചലനങ്ങളില്‍ പെയ്തു തൊരുന്നില്ലിത് 

ചങ്ങലയാലെന്നെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കുന്നു! 

പ്രഹേളിക പോലീ ജന്മമലിഞ്ഞു പോയെങ്കിലീ

നിശബ്ദ് നൊമ്പരങ്ങളുമകലെയെങ്ങോ......!