ഭ്രാന്തം

എന്നോ പിഞ്ഞിയടർന്നു പോയൊരീ
മഴക്കാല പുസ്തകത്തിൽ
മഴവില്ലു നിറം ചാർത്തിയൊരാ
മഴത്തുള്ളികൾക്കുള്ളിൽ
നനഞ്ഞൊട്ടി തണുത്തുപോയൊരാ
യൗവന സ്വപ്നം മിഴി
തുറന്നെന്നെ നോക്കുന്നു.

അരുതരുതെന്നിലഗ്നിയിൽ
പിടയുന്നൊരതിമോഹമമരുന്ന
ഹൃത്തിലെത്തി നോക്കരുത്.

നവനവ മുകുളങ്ങളത്തിരിടുന്നൊരീ
നയനങ്ങളിൽ നീ തപസ്സിരിക്ക !

രവ രഹിതമാം വരികളായി
വിരിയുന്ന വാക്കുകൾക്കുള്ളിൽ
നീയിടി നാദമായി പ്രകമ്പനം കൊള്ളുക.

ഏതോ വിലാപ വേണുവിൽ
നിന്നിനിയും നിലയ്ക്കാത്ത
മോഹം പെയ്യവേ,

മഷി പടരാതിരിക്കുവാനെന്റെ
മിഴിയുടെയാകാശമടച്ചു വച്ചു...

എന്റെ നിലാവ്

പാഴ്കളയായ് പുലർന്നു ഞാൻ പാരിൽ
പതിരായി പതിയെ കൊഴിഞ്ഞു വീഴാൻ.

വേദന വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടിനാൽ പാടുവാൻ
വ്യർഥ ജന്മത്തിന്റെ വീചികൾ കോർത്തു...

നരച്ച പകലുകൾ,നിറം കെട്ട രാത്രികൾ
നിറമെയില്ലാത്ത വിളറിയ ജീവിതം !

വികലമാം വിചാരങ്ങൾ വളർത്തുന്ന
വിഷ തരുക്കളുടെ തോട്ടങ്ങളും...

തകർന്നടിഞ്ഞു വെറും പാശുവാകവേ,
കാർമേഘമാലകൾ മാഞ്ഞു പോയ്, പിന്നെ,

വിടർന്നെന്റെ വാനിൽ നിലാവെട്ടങ്ങളും,
ജ്വര കദനങ്ങളിൽ ജീവിതം മുളയ്ക്കുന്നു.

വേദനയുടെ ഞരമ്പുകളിലൊരു
കുഞ്ഞു വിരൽ സ്പർശനം..!

വിഷാദ വീചികൾ വസന്ത ഗീതമായി !
വിചാരങ്ങളെല്ലാം വെണ്മേഘ മാലകൾ

പാഴ്കളയുടെ പാടങ്ങളിൽ
പ്രതീക്ഷയുടെ വിത്തുകൾ മുളയ്ക്കുന്നു.

ആനന്ദ ഗീതങ്ങളാലാഘോഷമാകുന്നു
ഇന്നോരോ മാത്രകൾ പോലും !

ഇന്നീ വിടരുന്ന പൂക്കളിലെന്റെ
നിലാവ് പുഞ്ചിരിക്കുന്നു...