എന്റെ നിശ്വാസങ്ങളില്
കലരുമുപ്പുമായ് സഖേ,
പോക നീ വിജന
തീരവും തേടി.
നീരവ നിശ്ചല
നിമിഷങ്ങളില് നീ
നിന്നിലെ ഓ൪മ്മയിലെ-
നിക്കായൊരു നിശ്വാസമൊരുക്കുക!
ഓ൪മ്മകള് മായുന്ന ബിന്ദുവില്
ഗുഹാതുരത്വത്തിന്റെ
ഗഹനത നിറച്ചതൃപ്തി കാട്ടുക!
ചിരിക്കുന്ന കണ്ണുമായൊരു
മാദക സൌന്ദര്യം
പെരുവഴിത്തിട്ടയില്
പൊരുളു തേടുമ്പൊള്
മ൪ത്യ ജന്മത്തിന്റെ
വിലാപാശ്രുക്കള്
അവള്ക്കായ് നല്കുക!
പക്ഷേ,
പകലിന്നറുതിയില്
എന്നാലുമാ പാതയ്ക്-
നന്തത ബാക്കി നില്ക്കവേ
അവളെ൯ സഖേ,
നിനക്കായ് തരും,
നിനവിന്റെ നിണമൊഴുകും
മധുകാല യാമത്തി൯
മാദക സ്വപ്നങ്ങള്
മരിച്ച മന്ദാര പുഷ്പങ്ങള് !
വലുതായൊന്നുമില്ലെങ്കിലും
അല്പ്പ നിശ്വാസത്തിന്റെ
അനല്പ്പമാത്രകളില്
ആശിച്ചു ജീവിച്ച
കണ്ണു നീ൪ കണങ്ങളവ!
പോക നീ
പതിത൪ വാഴും
ശോക ഗഹ്വരങ്ങളില്.
ചിന്തയ്ക്കു തീ പിടി-
ച്ചലറിക്കരയുമൊട്ടേറേ
ഭൂത ബോധങ്ങളിലേക്കും.
സൃഷ്ടിയിലൊന്നുമില്ല!!!
മരുവിന്റെയഗാത
വേദനയിലിന്നും
വിരലുകളാഴ്ത്തി
ചിരിക്കുന്നു ബോധി!
എന്റെ ചുടുനിശ്വാസങ്ങളില്
വേപഥു പൂണ്ടു
വിളറും സഖേ,
കാത്തിരിപ്പിന്റെ
കാലങ്ങളൊഴുകവേ
വീണ്ടുമീ മണ്ണില്
പിറക്കുന്ന മ൪ത്ത്യനില്
നീ ബോധിവൃക്ഷത്തിന്റെ
കനലായി പിറക്കുക...!
********************
നന്നായിട്ടുണ്ട് കവിത, ഇനിയും തുടരൂ, ആശംസകള്
ReplyDeleteനന്നായിട്ടുണ്ട്
ReplyDeleteതുടരു